بحث خصوصی سازی بانک ها یکی از چالش های بزرگ اغلب دولت ها در سراسر دنیاست.مشاهدات قابل توجهی در مورد عدم تمایل دولت ها به واگذاری مالکیت سیستم های بانکی و اعتباری موجود میباشند و اثار دولتی بودن بانک ها تقریبا در هر کشوری که این نوع ماکیت در ان شایع بوده پیدار گشته است.به هر حال اگر هدف کشور داشتن اقتصادی کاراتر و مبتنی بر بازار است باید نفوذ دولت بر تصمیمات تخصص اعتبارات به طور جدی کاهش یابد .مهم ترین درس تحقیقات صورت گرفته در این زمینه ان است که خصوصی سازی بانک های دولتی در هر زمان و هرجا موقعی کاملا صورت میپذیرد که بسترهای لازم اجرایی فراهم باشد و عزم سیاسی حمایت های عمومی نیز فرایند خصوصی سازی بانک های دولتی را همراهی کند.
تجربه کشورهای مختلف نشان میدهد تفاوت های بسیار گسترده ای در کشورهای صنعتی ودر کشورهای در حال توسعه در میزان خصوصی سازی بانک های دولتی وجود دارد.
طی سال های1985 تا 1998 م بیشترین میزان خصوصی سازی بانک های دولتی در اروپا و بعد از ان در کشور های امریکای لاتین و جزایر کاراییب و سپس در کشورهای اسیای دور انجام گرفته است.نکته ان است که کشورهای مختلف به یک نسبت بانک های دولتی خود را خصوصی ننموده اند.این مسئله به ویژه در کشورهای در حال توسعه نمود بیشتری دارد.در این کشورها در صد بالایی از سهام بانک ها در اختیار دولت هاست. تجارب موجود در بانک های خصوصی شده را میتوان در سه بخش کشورهای پیشرفته ،در حال توسعه و کشورهای شرق و مرکز اروپا تقسیم بندی کرد.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.